doskwierać k-u

См. также в других словарях:

• doskwierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, doskwieraća, doskwieraćają {{/stl 8}}{{stl 7}} być uciążliwym, dokuczać, męczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Komuś doskwiera głód, pragnienie, samotność. Doskwierają mu teraz wyrzuty sumienia. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• doskwierać — ndk I, doskwieraćra, doskwieraćrał «dawać się we znaki, być uciążliwym; dokuczać» Upał, głód komuś doskwiera. Doskwierało mu poczucie winy …   Słownik języka polskiego

• doskwieranie — n I rzecz. od doskwierać …   Słownik języka polskiego

• gnieść — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Vc, gniotę, gniecie, gnieć, gniótł, gniotła, gnietli, gnieciony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} deformować lub miażdżyć, naciskając z siłą; przyciskać, tłamsić kogoś, coś : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zaciążyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, zaciążyćżę, zaciążyćży {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stać się dla kogoś ciężkim, trudnym do udźwignięcia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaciążyła komuś walizka. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień